«مادر لطفی» - مادر انوشیروان لطفی - سمبل «مادران خاوران» است. در این سال ها بسیاری از «مادران» همراه و هم قسم با او سر بر خاک نهاده اند، او به نام خود و همه ی آن ها، همچنان بر دادخواهی پافشاری می کند. این پیام او به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد اعدام های دسته جمعی تابستان سال ۱۳۶۷ است ...
«مادر لطفی» از آن زمان بی وقفه برای دادخواهی کوشیده است و به سمبل «مادران خاوران» تبدیل شده است. در این سال ها بسیاری از «مادران» همراه و هم قسم با او سر بر خاک نهاده اند، اما او همچنان به نام آن ها و به نام خود، بر دادخواهی پافشاری می کند. این پیام او به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد اعدام های دسته جمعی تابستان سال ۱٣۶۷ است.
خاوران، دشت عاشقان سلام؛
درود و هزاران درود به تو و خاک تو و همه آنهایی که در زیر خاک تو به ناحق خفته اند.
تو عزیزان ما را در بر گرفتی و ۲۵ سال جسد آنها را حفظ کردی، در محلی که نه نامی و نه نشانی و نه سنگی است و از خار و خاشاک پوشیده بود و هست.
اما روزی رسد که آنجا را به گلستانی تبدیل کنیم و خواهد شد.
در بیست و پنجمین سالگرد شهدای سال ۱٣۶۷ به تمامی جان باختگان راه آزادی و فرزند خودم انوشیروان لطفی درود می فرستم.
آری، ۲۵ سال از آن تاریخ می گذرد، چه زود گذشت، اما و اما بر دل ما خانواده ها چه گذشت که خود دانیم و بس.
باشد، همه چیز را تحمل کردیم و می کنیم، ولی به امید روز آزادی و آینده ای بهتر برای مردم این مرز و بوم زنده ایم.
یادشان زمزمه نیمه شب مستان باد
تا نگویند که از یاد فراموشانند
تقدیمی: مادر لطفی
هشتم شهریور ۱٣۹۲
No comments:
Post a Comment