مادر مهدی محمودیان زندانی افشاگر شکنجه و تجاوز در کهریزک طی نامه ای از ضرب و شتم شدید فرزندش توسط ماموران سخن گفته است. متن این نامه که از سوی برخی دوستان مهدی محمودیان و خانواده برخی زندانیان در تهران منتشر شده است
جناب آقای اسماعیلی
ریاست محترم سازمان زندانها
سلام علیکم
احتراما اینجانب فاطمه الوندی مادر مهدی محمودیان که مدت دو سال و نیم است در زندان رجایی شهر در حال گدراندن دوران محکومیت خود می باشد هستم
با توجه به سمت و مسئولیت شما، اندکی تأمل در پرونده فرزندم مهدی و سایر زندانیان مشابه شما را متوجه ستم هایی که بر ایشان و خانواده هایشان رفته می نماید.
جناب آقای اسماعیلی
علت اینکه به عنوان مادر یک زندانی که در حال گذراندن دوران محکومیت خود می باشد برای شما نامه می نویسم، پخش مصاحبه اخیر شما به خبرگزاری ایلنا بود که پس از آن بسیار خوشحال شدم که بالاخره یک مسئولی پیدا شد که با صراحت و شجاعت مسئولیت قانونی خود را در قبال زندانیان سیاسی و مطبوعاتی بپذیرد و به صراحت اعلام کند.
از آنجایی که احساس کردم از این به بعد با شما راحتتر میتوانم صحبت کنم بخشی از بیانات دلگرم کننده شما را که منتشر شده است با هم مرور می کنیم:
۱- "در زندان اوین بخشی وجود ندارد که تحت نظارت و مسئولیت ما نباشد"
۲- "در حوزه رسیدگی ها نگهداری زندانیان با ماست"
۳- " درحوزه زندانبانی آنجه که بحث زندانبانی با ماست و بنده مسئولیت زندانبانی زندان های کل کشور و همه آنجه که داخل زندان ها و زندان اوین می گذرد را دارم و من امروز عرض می کنم ما در کشور بازداشتگاهی که تحت پوشش و نظارت و مسئولیت ما نباشد نداریم."
۴- " زندان محل نگهداری، اصلاح، تربیت و فعالیت های فرهنگی، اصلاحی و تربیتی است. "
جناب آقای اسماعیلی
اینک با استناد به جملات بالا قدری با هم درد دل کنیم
۱- فرموده اید که در زندان اوین بخشی وجود ندارد که تحت نظارت و مسئولیت من نباشد، در این خصوص به استحضار جنابعالی می رسانم که از صبح روز یک شنبه یازدهم دی ماه همین سال تا ۱۴ دیماه، روز چهارشنبه، فرزندم مهدی محمودیان را از زندان رجایی شهر بردهاند و به محض سوار شدن به اتومبیل یکی از همراهان گلوی او را فشرده تا صدای او در نیاید و سه نفر دیگر تا رسیدن به زندان اوین او را کتک زدهاند. در اوین به مدت ۴ روز به قدری او را کتک زدهاند که حداقل در یک مرحله کار به بیهوشی رسیده و در بهداری اوین از ماسک اکسیژن استفاده کردهاند. خوشبختانه فرمودید مسئولیت زندان بانی با شماست. آیا این اتفاقات با مسولیت شماست؟
۲- فرموده اید در حوزه رسیدگی ها نگهداری زندانیان با ماست. اگر درست متوجه شده باشم مسئولین قضایی فرد زندانی را جهت گذراندن دوران محکومیت خود به شما به صورت امانت تحویل می دهند تا از او نگهداری کنید. آیا همیشه از امانت ها اینگونه نگهداری می کنید؟
۳- فرمودهاید مسئولیت زندانبانی کل کشور و هم آنچه که در داخل زندانها و زندان اوین می گذرد با ماست.
جناب آقای اسماعیلی
فرزندم در اثر بلایا و حوادثی که در زندان های تحت مسئولیت شما بر او رفته است دچار صدمات روحی و جسمی شده که بعضا غیرقابل درمان می باشد و اخیرا هم حدود ۴۵ روز در بیمارستان بستری بوده است و بر اساس تأکیدات مکرر پزشکی قانونی می بایست در فضایی خارج از زندان درمان شود و پزشک معالج او به صراحت اعلام داشته در طول درمان یک ساله، ماهی یک بار باید ویزیت شود تا بیماری او گسترش نیابد. ولی مسئولین تحت امر شما مسئولیت شما را نادیده گرفته و حتی اجازه ویزیت ماهیانه هم به او نمی دهند.
۴- جناب آقای اسماعیلی شما فرموده اید زندان محل نگهداری، اصلاح، تربیت، فعالیت های فرهنگی و تربیتی می باشد، برادر عزیز، پدربزرگ های ما و شما می گفتند در دوران کودکی و در مکتب خانه ها برای تربیت و اصلاح کودکان از چوب و فلک استفاده می کردند که آثار روحی و روانی آن را در کهنسالی فراموش نکرده بودند.
حالا چگونه است که می باید امروزه با زندانیان عقیدتی و سیاسی که هر کدام سرمایه های عظیم این جامعه هستند اینگونه برخورد شود؟
برادر گرامی
از اینکه مصدع اوقات شدم پوزش می خواهم و فقط قصدم بر این بود که به صورت بصورت بسیار بسیار خلاصه به اطلاع شما برسانم که با فرزندان این مرز و بوم در مجموعه تحت مسئولیت شما چگونه رفتار می کنند.
و یادآوری می کنم که در روز پاسخگویی در پیشگاه عدل الهی، گفتن مأمور بودم و معذور و یا اطلاع نداشتم، پذیرفته نیست.
با احترام فاطمه الوندی