• در خانه کوچک و صمیمی مادر پناهی جمعیت زیادی گرد آمده بودند و جا برای نشستن نبود و تعدادی از وسط مراسم می رفتند تا جا برای دیگران که می آمدند، باز شود ...در این مراسم مادران خاوران، بستگان، دوستان و دوستداران این مادر و هم چنین مادران پارک لاله حضور داشتند.
مادران پارک لاله: مادر پناهی شبستری (پیوندی)، کسی که مهربانی، صبر و پیگیری خستگی ناپذیرش زبان زد همگان بود، بعد از چند سال بیماری فوت کرد. به همین مناسبت مراسم گرامی داشت یاد و خاطره وی در منزل اش برپا شد. در اتاق خواب مادر، روی تخت اش پیراهنی از او را پهن و با دسته گلی تزیین کرده و کتاب حیدر بابا را روی پیراهن وی گذاشته بودند. می گفتند او معلم بود و به مطالعه کتاب و شعرهای حماسی علاقه زیادی داشت.در این مراسم مادران خاوران، بستگان، دوستان و دوستداران این مادر و هم چنین مادران پارک لاله حضور داشتند. مادر بهکیش نیز که به سختی راه می رود، برای احترام به مادر پناهی در مراسم شرکت کرده بود.
ابتدا یکی از مادران خاوران به یاد مادر و پسرش مهرداد سکوت داد و همه ایستادند و پس از یک دقیقه سکوت به او درود فرستادند و ترانه ای را به یادشان خواندند. سپس همراهان و همدردان ایشان در این سفر طولانی دادخواهی، به یاد مادر به ذکر خاطراتی از او پرداختند. یکی از آنان می گفت: "مادر پناهی از همان سال های اول پس از کشتار سال ۶۷، همیشه پای ثابت خاوران بود و هر هفته در خاوران حضور می یافت و با مهربانی ها و روحیه امیدوارش به همه دلگرمی می داد". دیگری از دیدار با مادر و گردش های دوستانه با وی گفت و آن دیگری از مهربانی های او با بچه ها و جوان ها و این که چقدر بچه ها دوست اش داشتند.
در خانه کوچک و صمیمی او جمعیت زیادی آمده بودند و جا برای نشستن نبود و تعدادی از وسط مراسم می رفتند تا جا برای دیگران که می آمدند، باز شود.
ابتدای مراسم دخترش، با خواندن متنی ساده ولی جان گداز از مادرش یاد کرد. او گفت: مادرم انسانی دریادل ولی بی هیاهو بود و یک بار در ۴ آذر ۶۷ در خیابان فریاد کشید و سالیانی بسیار او را راهی خاوران کرد و با عشق رفتن به آن جا هفته را سپری می کرد".
در پایان مراسم نیز در حالی که گریه امانش را بریده بود، شعری را به زبان آذری خواند و چون نمی توانست به درستی بخواند، خانواده ها او را همراهی می کردند.
منصوره بهکیش نیز که سال های طولانی در نبود دخترش، مادر پناهی را برای رفتن به خاوران همراهی می کرد و رفیق تنهایی هایش شده بود، نتوانست از او هیچ بگوید و ساکت در گوشه ای ایستاده بود. در ادامه به رسم همه این سال ها، در گرامی داشت یاد و خاطره مادران خاوران، شعر و سرودهایی به صورت دسته جمعی به زبان فارسی و آذری خوانده شد.
در پایان برای پاس داشت پایداری های این مادر گرامی و عاشق، سرود خاوران که توسط یکی از خانواده ها سروده شده است، با اشک و شور فراوان دسته جمعی خوانده شد.
ما مادران پارک لاله ضمن تسلیت مجدد به خانواده بزرگ خاوران، به ویژه به خانواده محترم پناهی و بهکیش، اعتقاد عمیق داریم که جنبش دادخواهی ایران بدون تردید مدیون تک تک این مادران و خانواده ها می باشد.
یاد و خاطره اش گرامی و راهش پر رهرو باد!
No comments:
Post a Comment