Wednesday 28 September 2016

همبستگی حامیان مادران ،پارک لاله لندن ، با معلمان در بند

در روز جهانی معلم، مادران پارک لاله:
 ما خواهان ازادی فوری و بی قید و شرط تمامی معلمان در بند هستیم
همبستگی حامیان مادران ،پارک لاله لندن ، با معلمان در بند

آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطورکلی

شنبه اول ماه اکتبر2016 ساعت دو تا سه بعد از ظهر
پنج اکتبر مقارن است با روز جهانی معلم، با گرامیداشت یاد و نام فرزاد کمانگر، معلمی که در سال 1385 دستگیر و در سال 1389 اعدام شد حامیان مادران ،پارک لاله تا  همصدایی خود را با خانواده های معلمان دربند اعلام میکنیم
ما حامیان "مادران پارک لاله" در لندن، با مادران
ی که فرزندان خود را از دست داده و یا چشم انتظار رهائی فرزندانشان از زندان هستند همدردی و همصدائی میکنیم
مادران مصرانه بر خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید مي کنند.خواسته ها: آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و سه سال گذشته در ایران
به منظور هم صدائی با "مادران پارک لاله " ما شنبه اول ماه اکتبر2016 ساعت دو تا سه بعد از ظهر جلوی ناشنال آرت گالری لندن جمع می شویم و تاکید می کنیم
ما خواهان ازادی فوری و بی قید و شرط تمامی معلمان در بند هستیم..
حامیان"مادران پارک لاله" لندن،نهادی است مستقل که به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد.
حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان
Saturday: 1Th .October 2016
15.00 – 14.00: Time

In Solidarity and Sympathy with Mourning Mothers of Iran

With the beginning of the academic year, let’s be the voice of the sufferings of Iranian teachers in prison
In this regard, with the beginning of the educational year in Iran and on the threshold of the Teachers' Day on October 5th, it seems necessary to pay sole attention to the violation of teachers' rights specially the evident violation of human rights against the civil and trade activists in this field.
We, the supporters of Mothers of Laleh Park sympathise with those mothers whose children have been executed or are waiting to see their children freed. we remember those mothers who after three years of separation from their loved ones, are still adamant to achieve their goal. Today, in memory of their children, they demand freedom of all the political prisoners and prisoners of conscience.
Mourning Mothers of Iran asks for:
STOP EXECUTION

Free Political Prisoners


Arrest and Punish murderers and Perpetrators of Crimes in Last 34 years in Iran.

We the Supporters of the Mourning Mothers of Laleh Park, once again, gather in front of the National Gallery in London on Saturday 1 October2016 between 2 and 3pm to add our voice to their demands. Please come and join us there.
Unconditional release of all political teachers’ prisoners
Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London

The Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London is not linked to any political parties or religious organization حامیان"مادران پارک لاله" لندن،نهادی است مستقل که به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد
.
Tel: 0044-7952513869
Find us on Face book: mothers. Mourning

Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line


Monday 12 September 2016

ما علیه همه‌ی مسئولان حکومتی شریک در قتل عام سال 67، اعلام جرم می‌کنیم



«آی رفقایم،

خواهران و برادرانم،
که در خون یکدیگر دفن شده اید
                                  دسته جمعی!
روزها برای دادخواهی دویده ایم
شبها بغض خویش فروخورده 
تا فورانش را در ایستادگی متبلور کنیم.

امروز بیش از پیش 
فلق می‌درخشد
و قصه‌های مگو از پرده بیرون افتاده اند
شفقی سرخ در راه است
آسوده باشید رفیقانم.»  «شعری از تینا. ف»

کشتار گروهی زندانیان سیاسی در تابستان سال 67، یک قتل عام سیاسی است، زیرا زندانیانی که حکم زندان داشتند و دوران محکومیت‌شان را سپری می‌کردند یا محکومیت‌شان به پایان رسیده بود، با حکم حکومتی و توسط «کمیسیون مرگ»، در دادگاه‌های غیرعلنی و ناعادلانه و بی خبر از خانواده‌ها به اعدام محکوم شدند و نزدیک به 5000 نفر از بهترین انسان‌های مبارز را به شکل گروهی اعدام و در گورهای جمعی در خاوران، بهشت زهرا یا در دیگر گورستان‌های بی نام و نشان، مدفون کردند.

بر مبنای اساسنامه دادگاه بین المللی نورمبرگ، می‌توان قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67 را «جنایت علیه بشریت» یا «نسل کشی» قلمداد کرد و مسئولان جمهوری اسلامی شریک در این جنایت را در دادگاه‌های بین المللی به پای میز محاکمه کشاند. زیرا جمهوری اسلامی ایران گروه‌هایی از زندانیان سیاسی را که حکم زندان داشتند، به شکل سیستماتیک و برنامه ریزی شده و با شکنجه و تجاوز و در دادگاه‌هایی مخفی و ناعادلانه و در بی خبری مطلق، با حکم حکومتی، قتل عام کرد.

رژیم جمهوری اسلامی طی این بیست و هشت سال مهر سکوت بر لب زده بود تا اسرارش از پرده بیرون نیفتد، اما مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر تلاش گران عرصه دادخواهی در ایران و خارج از کشور در تمامی این سال‌ها به اشکال مختلف تلاش کردند که با ایستادگی و دادخواهی، با این سکوت مبارزه کنند و حکومت را به پاسخ گویی بکشانند. از اعتراض و تحصن جلوی دادگستری و نوشتن دادخواست به مقامات قضایی و نهادهای رسمی تا رفتن بر سر مزار عزیزان‌شان و مصاحبه و نوشتن مطالب افشاگرانه و برگزاری مراسم یادبود در منازل و در خاوران و دیدار همدیگر در ایران تا افشاگری در خارج از کشور از طریق نوشتن خاطرات زندان، کتاب، مقاله، مصاحبه، برگزاری مراسم یادبود و شرکت در کنفرانس‌های مختلف و غیره که نگذاشتند صدای دادخواهی در ایران خاموش شود.

با انتشار فایل صوتی آقای منتظری، مسائل عریان تر از گذشته شد. نکته‌ی حائز اهمیت در این فایل، شنیده شدن صدای هیات مرگ است که دیگر کسی نمی‌تواند آن را کتمان کند. سپس گورهای دسته جمعی در ملک آباد مشهد افشا شد. اکنون دیگر کسی نمی‌تواند این جنایات را انکار کند و مسئولان نظام یک به یک شروع به موضع گیری کرده اند.

-      مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری!! کابینه روحانی، با بی شرمی تمام می‌گوید:"ما افتخار می‌کنیم که دستور خدا را در رابطه با منافقین اجرا کردیم".

-      صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه می‌گوید: "آن چه از احکام دادگاه‌ها برحسب موازین شرعی و قوانین، انجام شده قابل خدشه نیست و حکم گروه‌های محارب کاملاً آشکار است."

-      هاشمی رفسنجانی این فایل را بی حرمتی به خمینی می‌داند و انتشار آن را محکوم می‌کند:" با ابراز تأسف شدید از موج جدید ایجاد شده برای حمله به امام که تقریباً در همه رسانه‌های معاند خارجی هم این موج ادامه دارد، خدشه دار کردن جایگاه مرحوم حاج احمد آقا و بیت معزز امام در جامعه است که نباید اجازه داد به اهداف خود برسند."

-      در جلسه مجمع تشخیص نظام در روز ششم شهریور پس از رفسنجانی، محسن رضایی و مجید انصاری – از اصلاح طلبان و از نزدیکان خانواده‌ی خمینی و رئیس سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی در سال‌های 65 و 66 - به دفاع از کارکرد حکومت در دهه‌ی 60 پرداختند و آن چه را که مجید انصاری «تخریب چهره» امام نامید، محکوم کردند.

-      حسن خمینی می‌گوید: "اعدام‌ها برای حفظ انقلاب اسلامی ضرورت داشت." دیگر نوه‌های خمینی، موسوی تبریزی، موسوی بجنوردی و محمد علی انصاری نیز به شکلی آشکار به جمع منتقدان آقای منتظری و حامیان کشتار سال 67 پیوستند.

-      علی فلاحیان وزیر دولت رفسنجانی درباره این کشتار می‌گوید:" نظر امام و همه‌ی علما این است که کسانی که علیه حکومت اسلامی شورش می‌کنند، حکم‌شان اعدام است و شکی در آن وجود ندارد. رهبر گفتند باید حکم خدا را اجرا کرد و توجهی به قضاوت تاریخ نباید بشود."

-      احمد خاتمی: "آن چه امام راحل در سال 67 صورت داد کاری فقهی، قرآنی، انقلابی و خدمتی بزرگ به ملت مسلمان ایران بود."

-      ابراهیم یزدی: "مجاهدین خلق با منتظری فرصت طلبانه برخورد کردند، به او در این باره هشدار دادیم؛ تقابل آیت الله منتظری با امام صلاح نبود."

-      علی اکبر ولایتی: "زمان وزارتم یک سفارت خانه عربی با ظاهر انقلابی در بیت آقای منتظری نفوذ کرده بود...".

-      تاج زاده می‌گوید: "ببخشید اما فراموش نکنید."کی و کجا رژیم تقاضای بخشش کرده که وی چنین می‌گوید و از آشتی ملی حرف می‌زند؟ آیا با حاکمیتی که با وقاحت تمام اعدام‌های سال 67 و دهه‌ی شصت را به حق می‌داند و هم‌چنان سیاست حذف فیزیکی و اعدام و شکنجه و زندان با احکام سنگین برای فعالان سیاسی و عقیدتی را در دادگاه‌های فراقانونی اش به اجرا می‌گذارد و بر ادامه‌ی این سیاست‌ها پافشاری می‌کند، می‌توان از آشتی ملی سخن گفت؟ تاج زاده با مصلحت اندیشی می‌گوید: "من از خانواده‌های اعدام شدگان آن فاجعه که عضو مجاهدین خلق نبودند پوزش می‌طلبم...".

و مطهری نیز با کلیت اعدام‌ها مسئله ای ندارد و از نحوه و چگونگی اجرایش پرس و جو می‌کند.

در این روزها خامنه ای، روحانی، خاتمی و دیگر مسئولان نظام و اغلب اصلاح طلبان حکومتی نیز سکوت اختیار کرده اند، زیرا همه‌ی آنها مستقیم یا غیرمستقیم در این جنایت‌ها شریک بوده اند و می‌دانند هر چه بگویند، آبروی‌شان بیشتر خواهد رفت. 

در زمان اعدام‌ها:

-        اکبر هاشمی رفسنجانی، جانشین فرمانده کل قوا، در روز پنجم مرداد 1367می گوید: "فرصت خوبی به وجود آمده که در اینجا آن‌ها را منهدم کنیم و شرشان را کم کنیم".

-        موسوی اردبیلی رئیس شورای عالی قضایی، در خطبه‌ی نماز جمعه 14 مرداد 1367 فریاد می‌زند: "قوه قضائیه در فشار بسیار سخت افکار عمومی است که چرا این‌ها (زندانیان سیاسی) را محاکمه می‌کنید؟ چرا تمام این‌ها اعدام نمی‌شوند و یک دسته‌شان زندانی می‌شوند؟".

در اوایل انقلاب:

حسن روحانی در تیر 1359 با نطق خود در مجلس در رابطه با حوادث طبس می‌گوید:" ما از ارتش و دادگاه انقلاب می‌خواهیم که در مورد توطئه گران عجله نکنند و تحقیقات را در حد وسیع انجام دهند و ریشه یابی کنند و تقاضای من این است که توطئه گران را هنگام نماز جمعه در حضور مردم به دار آویزان کنند تا تأثیر بیشتری داشته باشد."


ما مادران پارک لاله که داغداران خاوران نیز هستیم، علیه تمامی مسئولان حکومتی که در جنایات دهه‌ی شصت و به ویژه کشتار گروهی زندانیان سیاسی در تابستان 67 مشارکت داشته اند، اعلام جرم می‌کنیم و خواهان برکناری، محاکمه و مجازات همه‌ی جنایت‌کارانی که بر عالی ترین مقامات قضایی و اجرایی تکیه کرده اند، می‌باشیم. سرزمین ما در این 37 سال عرصه‌ی تاخت و تاز کسانی بوده که جز پلیدی و دشمنی با آزادی و عدالت و برابری چیزی به همراه نداشته اند و قوانین و دست آورد شرعی و عرفی‌شان نیز به غایت آزادی ستیز و تبعیض آمیز بوده است و کوچک ترین ارزشی نیز برای جان و اندیشه‌ی انسان‌ها قائل نبوده و نیستند و سرکوب و نیستی بشریت ره آورد وجودی‌شان است. آنانی که هزاران هزار جان عاشق و اندیشه‌ی آزاد و پویا را به نابودی کشانده اند، اما دیگر بس است و باید چاره ای اندیشید.

ماهم‌پای مادران و خانواده‌های خاوران خواهان کشف حقیقت هستیم و می‌خواهیم بدانیم:

1-  نحوه‌ی دقیق از تصمیم گیری تا اجرای اعدام گروهی زندانیان سیاسی چه بوده و چگونه اجرا شده  و آمران و عاملان این کشتار چه کسانی بوده اند؟

2-  بر مبنای کدام قانون و به چه جرمی، زندانیانی که حکم زندان داشتند، گروهی محاکمه شده و اعدام شدند؟

3- چرا محاکمه زندانیان سیاسی پشت درهای بسته انجام شده است؟

4- چرا نزدیک به پنج ماه از منع ملاقات‌ها تا دادن ساک‌ها، خانواده‌ها را در بی خبری مطلق نگاه داشتند؟

5-  تعداد دقیق و اسامی کشته شدگان دهه شصت و تابستان 67 به طور رسمی اعلام شود؟

6-  اعدام شدگان در کجا و چگونه به خاک سپرده شده اند؟

7-  وصیت نامه‌ی اعدام شدگان کجاست؟

8- چرا خانواده‌ها حق برگزاری مراسم آزادانه را ندارند؟

9- چرا درب خاوران بسته شده است و ماموران جلوی حضور خانواده‌ها را می‌گیرند؟

10- چرا چندین بار خاوران و دیگر گورستان‌های بی نام و نشان زیر و رو شده است؟  

و ....
ما هم‌چنین از آقای احمد منتظری که این نوار را (هرچند با تاخیر بیست و هشت ساله)، ولی جسورانه در اختیار مردم قرار داده تا به کشف حقیقت یاری رساند، قدردانی می‌کنیم و از مسئولان حکومتی می‌خواهیم که از فشار و پرونده سازی در مورد ایشان دست بردارند، زیرا ما و بسیاری از خانواده‌ها و دادخواهان در برابر فشارهای حکومت به ایشان یا هر فرد دیگری که بخواهد «مستند» به کشف حقیقت یاری رساند، خواهیم ایستاد.

ما باز هم از آقای احمد منتظری یا دیگر افراد جدا شده از حکومت که مدعی اند مسئولان جمهوری اسلامی جنایت‌کارند و از همراهی خود با این حکومت ابراز پشیمانی می‌کنند، می‌خواهیم که برای کشف حقیقت به خانواده‌ها و دادخواهان یاری رسانند و اطلاعات خود در مورد پنهان کاری جنایت‌های جمهوری اسلامی را افشا کنند، بی تردید ما نیز از این اقدام‌های جسورانه و مردمی استقبال خواهیم کرد. 

حقِ دانستن حقیقت و دادخواهی بدیهی ترین مطالبه‌ی خانواده‌ها و ما دادخواهان است که پیگیرانه آن را دنبال می‌کنیم.

مادران پارک لاله ایران
21 شهریور 1395

Saturday 3 September 2016

روز همبستگی با مادران خاوران در بیست و هشتمین سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی، تابستان 67 /مادران لندن

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله


همدردی و همصدائی حامیان "مادران پارک لاله" در لندن، با مادران خاوران.
 ده شهریور مقارن است با بیست وهشتمین سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان 1367 است در این بیست هشت سال بازماندگان کشتارشهریور 67 و اعدامهای گسترده دهه 60 به اشکال مختلف خواستار گشایش پرونده این کشتارها بوده اند.اما به صدای آنان پاسخی داده نشده است. به همین منظور، شنبه سوم ماه سپتامبر-بین ساعت دو تا سه بعداز ظهر جلوی ناشنال آرت گالری لندن جمع شدیم.

مادران خاوران علاوه بر خواسته های مادران پارک لاله، آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و شش سال گذشته در ایران  همچنین  خواستار :
-باز شدن در خاوران بر روی خانواده ها. -اعلام اسامی ، زمان فوت ومحل دفن عزیرانشان-اجازه ی نشانه گذاری و گل کاری بر مزار جان باختگان-جلوگیری از دفن اموات دیگر بر خاک عزیزانشان، هستند.
آزادی نرگس محمدی و نازنین زاغری،خواست فوری ماست

ما حامیان مادران ،پارک لاله لندن همصدایی خود را با شما مادران خاوران اعلام می کنیم . به همین منظور، شنبه سوم ماه سپتامبر-بین ساعت دو تا سه بعداز ظهر جلوی ناشنال آرت گالری لندن جمع می شویم

حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان



Tel: 0044-7952513869
Find us on Face book: mothers. Mourning
The Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London is not linked to any political parties or religious organization حامیان"مادران پارک لاله" لندن،نهادی است مستقل که به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد.

Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line


بیست و هشتمین سالگرد اعدام‌های تابستان ۶۷ در خاوران برگزار شد


۰۵ شهریور ۱۳۹۵
در بیست و هشتمین سالگرد اعدام‌های دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، چند ده تن از نزدیکان و خانواده‌‌های اعدامیان تابستان ۶۷ و  دهه ۶۰، در خاوران، محل گورهای دسته‌جمعی این جان‌باختگان حضور یافتند.
خاوران - عکس از آرشیو
خاوران – عکس از آرشیو
این مراسم جمعه پنجم شهریور / ۲۶ اوت برگزار شد و خانواده‌ها و نزدیکان اعدامیان سیاسی با خواندن شعر و سرود و قرار دادن شاخه‌های گل بر سر مزار بستگان خود، در خاوران گرد آمدند.
بیست و هشتمین سالگرد اعدام‌ها در شرایطی برگزار شد که مأموران امنیتی در محل مستقر بودند اما برخلاف سال‌های گذشته از ورود جمعیت به محوطه این گورها ممانعت نکردند.
گورستان خاوران در جنوب شرق تهران و در کنار قبرستان بهائیان و ارامنه ایران قرار دارد.
خاوران، محل گورهای دسته‌جمعی شماری از زندانیان سیاسی اعدام‌شده در ایران است که در تابستان ۶۷ و به دنبال فتوای آیت‌الله خمینی، رهبر پیشین ایران در آنجا دفن شدند. این زندانیان سیاسی در حالی در دادگاه‌هایی چند دقیقه‌ای بار دیگر محاکمه و به اعدام محکوم شدند که پیشتر بسیاری از آن‌ها حکم زندان گرفته بودند.
تا پیش از سال ۶۷، جمهوری اسلامی ایران این مکان را برای دفن برخی از زندانیان سیاسی که در طول دهه شصت اعدام شده بودند مورد استفاده قرار می‌داد.
خانواده‌ها و نزدیکان اعدامیان، به‌طور سنتی در اولین جمعه شهریور و آخرین جمعه اسفندماه هر سال برای یادبود این زندانیان سیاسی در گورستان خاوران گردهم می‌آیند.
جمهوری اسلامی تا کنون از ارائه توضیح درباره این اعدام‌ها خودداری کرده و اجساد اعدامیان را به خانواده آنها تحویل نداده است.
بیست و هشتمین سالگرد اعدام‌های دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در شرایطی برگزار می‌شد که اواسط مردادماه امسال انتشار فایل صوتی دیدار آیت‌الله منتظری با شماری از مسئولان ارشد قضایی و اطلاعاتی درباره اعدام‌های تابستان ۶۷ با واکنش گسترده مقام‌های حکومتی در ایران مواجه می‌شد.
در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد برخورد با نزدیکان و خانواده‌های این زندانیان شدت گرفته بود.
طی بیش از دو دهه گذشته خانواده‌ها و نزدیکان این اعدامیان بارها به سبب پیگیری حقیقت این اعدام‌ها و برگزاری مراسم یادبود برای قربانیان سال ۶۷ و همچنین  دهه ۶۰ با بازداشت و احکام زندان مواجه شده‌اند.
Tags: 

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.