Tuesday 31 January 2012

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله (مادران عزادار)
آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی ایران
شنبه چهارم فوريه سال 2012 ساعت دو تا سه بعد از ظهر
حامیان "مادران عزادار ایران" در لندن، همبستگی خودرا با خانواده هایی كه خواهان ازادی فوری فرزندانشان هستند اعلام می کنند. در روز های اخیرنهادهای اطلاعاتی و قضایی بدون ارائه دلیل پرستو دو کوهکی، مرضیه رسولی، سعید مدنی، سهام الدین بورقانی، پیمان پاک مهر، احسان هوشمند، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، شیث زمانی، شریف ساعدپناه، مظفر صالح‌نیا، علیرضا صادقی و علی نجاتی را بازداشت کرده اند. و خطر اجرای حکم اعدام سعید ملک پور، وحید اصغری، جواد لاری، زانیار و لقمان مرادی همچنین صدور حکم اعدام برای امیر میرزا حکمتی تبعه ایرانی-آمریکایی متهم به جاسوسی بر نگرانی خانواده ها افزوده است
گفتنی است جمهوری اسلامی فشار را بر مادران پارک لاله افزایش داده و هزینه فعالیت را برای آن ها در ایران به شدت بالا برده است از جمله دستگیری ژیلا کرم زاده مکوندی از حامیان مادران عزادارکه هم اکنون در زندان بسر می برد. او به چهار سال حبس، دو سال تعزیری و دو سال تعلیقی محکوم شده لیلا سیف اللهی، پزشک و از حامیان مادران عزادار، نیز به چهار سال حبس، دو سال تعزیری و دو سال تعلیقی محکوم شده است. نادر احسنی، یکی دیگر از حامیان مادران پارک لاله، پس از تحمل یک سال زندان و پس از آزادی، دوباره به دادگاه احضار و به دو سال حبس تعزیری محکوم شده است. منصوره بهکیش نیز به جرم دادخواهی و همدردی با مادران عزادار و حضور در خاوران و بهشت زهرا، در انتظار حکم نهائی است. همچنین اکرم نقابی، مادر سعید زینالی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به مدت دو ماه زندانی و محاکمه شده است و پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به 23 ماه حبس تعزیری محکوم و زندانی شده است. مادران پارک لاله می خواهند که هر چه زودتر به تعقیب و آزار مادران پایان داده شود. وآزادی پروین مخترع و ژیلا کرم زاده مکوندی خواست فوری آنان است.
به منظور هم صدائی با "مادران پارک لاله " ما ایرانیان مقیم لندن، شنبه چهارم ماه فوريه -بین ساعت دو تا سه بعد از ظهر جلوی ناشنال گالری لندن جمع می شویم و بار دیگر مصرانه بر خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید مي کنیم و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و سه سال گذشته در ایران هستیم.

حامیان "مادران عزادار ایران لندن /انگلستان

Solidarity with Iran’s Mourning Mothers
Freedom of all political prisoners
London Supporters of Iran Mourning Mothers demand the unconditional release of those who in recent weeks have been detained en-masse by the security, revolutionary guards and the judiciary without credible reason: Parastou Dokouhi, Marzieh Rasuli, Said Madani, Payman Pakmehr, Ehsan Hushmand, Mohammed Jarahi, Shahrokh Zamani, Shis Zamani, Sharif Saed Panah, Mozafar Salehnia, Alireza Sadeghi and Ali Nejati. Families of the detainees are desperately trying to find the whereabouts of their loved ones and the reason they have been detained. Furthermore, Said Malekpour,Vahid Asghari, Javad Lari, Zaniaz and Loghman Moradi have been issued with death sentence. Also a death warrant has been issued for Amir  Mirza Hekmati on charges of espionage.  All these had added further to the worries of the families of the detainees.
Interesting to know that Mourning Mothers of Iran are facing further restrictions and pressures by the authorities. Jila Karamzadeh Makvandi , a supporter of Mourning Mothers spent a year in prison and upon release was summoned once more, given four years suspended sentence. Leyla Seif Alahi, a doctor has also received four years prison term. Nader Ahsani who spent a year behind bars had been summoned to the court and issued with further prison term. Mansureh Behkish who was supporting Mothers of 1988 Massacres was detained and later released and is awaiting her sentence.  Akram Neghabi, Said Zeinali’s mother was detained for two months for pursuing  her son’s case. Parvin Mokhtare, Kouhyar Goodarzi’s mother had been detained and sentenced to 23 moths for the same charge.
Mothers of Park Laleh:
Demand and end to persecution of journalists, bloggers and civil and human rights activists and all those who are currently in prison on political or ideological grounds.
Immediate release of Parvin Mokhtare and Jila Karamzadeh Makvandi.
In solidarity with Iran’s Mourning Mothers, we assemble at the North Side of Trafalgar Square on 4 February 2012 between 2-3 PM.

Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London



Email: mothers.mourningiran@gmail.com
Find us on Face book: mothers. mourning
Saturday: 4Th.Fabruary 2012
Time: 14.00 to 15.00 pm
Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Station:  Charing Cross

Friday 27 January 2012

شنبه چهارم فوريه ، آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی ایران

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله (مادران عزادار)
آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی ایران
شنبه چهارم فوريه سال 2012 ساعت دو تا سه بعد از ظهر
حامیان "مادران عزادار ایران" در لندن، همبستگی خودرا با خانواده هایی كه خواهان ازادی فوری فرزندانشان هستند اعلام می کنند. در روز های اخیرنهادهای اطلاعاتی و قضایی بدون ارائه دلیل پرستو دو کوهکی، مرضیه رسولی، سعید مدنی، سهام الدین بورقانی، پیمان پاک مهر، احسان هوشمند، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، شیث زمانی، شریف ساعدپناه، مظفر صالح‌نیا، علیرضا صادقی و علی نجاتی را بازداشت کرده اند. و خطر اجرای حکم اعدام سعید ملک پور، وحید اصغری، جواد لاری، زانیار و لقمان مرادی همچنین صدور حکم اعدام برای امیر میرزا حکمتی تبعه ایرانی-آمریکایی متهم به جاسوسی بر نگرانی خانواده ها افزوده است
گفتنی است جمهوری اسلامی فشار را بر مادران پارک لاله افزایش داده و هزینه فعالیت را برای آن ها در ایران به شدت بالا برده است از جمله دستگیری ژیلا کرم زاده مکوندی از حامیان مادران عزادارکه هم اکنون در زندان بسر می برد. او به چهار سال حبس، دو سال تعزیری و دو سال تعلیقی محکوم شده لیلا سیف اللهی، پزشک و از حامیان مادران عزادار، نیز به چهار سال حبس، دو سال تعزیری و دو سال تعلیقی محکوم شده است. نادر احسنی، یکی دیگر از حامیان مادران پارک لاله، پس از تحمل یک سال زندان و پس از آزادی، دوباره به دادگاه احضار و به دو سال حبس تعزیری محکوم شده است. منصوره بهکیش نیز به جرم دادخواهی و همدردی با مادران عزادار و حضور در خاوران و بهشت زهرا، در انتظار حکم نهائی است. همچنین اکرم نقابی، مادر سعید زینالی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به مدت دو ماه زندانی و محاکمه شده است و پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به 23 ماه حبس تعزیری محکوم و زندانی شده است. مادران پارک لاله می خواهند که هر چه زودتر به تعقیب و آزار مادران پایان داده شود. وآزادی پروین مخترع و ژیلا کرم زاده مکوندی خواست فوری آنان است.
به منظور هم صدائی با "مادران پارک لاله " ما ایرانیان مقیم لندن، شنبه چهارم ماه فوريه -بین ساعت دو تا سه بعد از ظهر جلوی ناشنال گالری لندن جمع می شویم و بار دیگر مصرانه بر خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید مي کنیم و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و سه سال گذشته در ایران هستیم.
حامیان "مادران عزادار ایران" لندن /انگلستان

Email: mothers.mourningiran@gmail.com
Find us on Face book: mothers. mourning
Saturday: 4Th.Fabruary 2012
Time: 14.00 to 15.00 pm
Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Station:  Charing Cross

Wednesday 25 January 2012

هفتاد و چهار شلاق به حکم عسل اسماعیل زاده اضافه شد


۷۴ ضربه شلاق به حکم عسل اسماعیل زاده اضافه شد 

وی چندی پیش به همراه پیمان عارف و شرر کنور تبریزی در بهشت زهرا و به جرم فاتحه خوانی بر مزار ندا آقا سلطان دستگیر شده بود  


 صبح روز گذشته عسل اسماعیل زاده جهت دریافت حکم صادره خود به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران مراجعه نمود.
در حکم ابلاغی به نامبرده تحمل ٧٤ ضربه شلاق نیز اضافه گردیده است که این حکم با حکم ابلاغ شده به وکیل نامبرده در تاریخ ۱۷ دیماه مغایرت دارد.
شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب عسل اسماعیل‌زاده را به اتهام "تبلیغ علیه نظام" و "اجتماع و تبانی" به تحمل چهار ماه حبس تعزیری و ٨ ماه حبس تعلیقی محکوم نموده است.
وی چندی پیش به همراه پیمان عارف و شرر کنور تبریزی در بهشت زهرا و به جرم فاتحه خوانی بر مزار ندا آقا سلطان دستگیر شده بود که پس از چند روز به همراه شررکنور تبریزی، به قید التزام آزاد شد.
خانم اسماعیل‌زاده هم‌ چنین ۱۱ اردیبهشت‌ماه سال جاری در حین بازگشت به منزل توسط نیروهای موسوم به لباس شخصی بازداشت شده بود و مدت ٣۱ روز در سلول انفرادی بند ۲۰۹ به سر برد و یازدهم خرداد ماه با قرار وثیقه یکصد میلیون تومانی به طور موقت آزاد شده بود.
اخبار روز

Tuesday 24 January 2012

بیش از ٢٠٠٠ مورد نقض حقوق دانشجویان به احمد شهید

ارائه گزارش تفصیلی بیش از ٢٠٠٠ مورد نقض حقوق دانشجویان به احمد شهید
ارائه گزارش تفصیلی بیش از ٢٠٠٠ مورد نقض حقوق دانشجویان به احمد شهید
  
به گزارش دانشجو نیوز، کمیسیون حقوق بشر دفتر تحکیم وحدت پس از چندین ماه تلاش، گزارشی جامع از  بیش از ٢٠٠٠ مورد نقض حقوق دانشجویان، از فروردین ١٣٨٨ تا شهریور ١٣٩٠، تهیه کرده و آن را به دفتر احمد شهید، تحویل داده است.
 
در بخش نخست این گزارش مقدمه ای از سرکوب دانشجویان توسط نهادهای وابسته به حاکمیت در ایران و آمار جامع موارد نقض حقوق دانشجویان که به ثبت رسیده، منتشر شده است.
 
 
همچنین در بخش دوم این گزارش نیز، جداول تفکیکی هشت گانه برای طبقه بندی اطلاعات جمع آوری شده، آمده است.
 
در بخشی از گزارش دفتر تحکیم وحدت آمده است: "گزارش مطول و مفصلی که در پیش رو دارید حاصل جمع آوری تنها بخشی از نقض حقوق دانشجویان و دانشگاهیان در ایران است که در رسانه ها و وبسایت های خبری منتشر شده و جمعی از فعالان دانشجویی موفق شده اند تا حد امکان این اخبار و اطلاعات را در این مجموعه جمع آوری کنند. این گزارش همچنین مربوط به اتفاقات رخ داده از مارچ ٢٠٠٩ تاکنون است. امید است این گزارش بتواند شما را با گوشه ای از مصائب، دشواری و نقض گسترده حقوق دانشگاهیان در ایران آشنا سازد و امیدواریم تلاش ما و شما در این زمینه بتواند در نهایت به رعایت بیشتر حقوق دانشجویان و اساتید و سایر اقشار و گروه های اجتماعی در ایران منجر شود."
 
بر این اساس  ٦٣٤ مورد بازداشت دانشجویان، ٣٩٦مورد محرومیت از تحصیل، ٢۵٤ مورد محکومیت دانشجویان در دادگاه ها، ١٨٦ مورد احضار دانشجویان به کمیته انضباطی، ١٤٦ مورد احضار دانشجویان به مراجع قضائی، ١٣٢ مورد اخراج دانشجویان از دانشگاه، ٦٨ مورد فشار بر دانشجویان زندانی، ٢٨ مورد فشار بر تشکل های دانشجویی، ٢٨ مورد فشار بر نحوه پوشش دانشجویان و تبعیض جنسیتی، ٢٧ مورد مرگ  مستقیم و غیر مستقیم دانشجویان به دست عوامل حکومت ایران، ٢۵ مورد ممنوع الورود کردن دانشجویان به دانشگاه ها، ١٣ مورد تعطیلی نشریات دانشجویی و ٤٠ مورد سایر موارد به آقای احمد شهید با ذکر جزئیات هویت دانشجویان و موارد نقض حقوقشان در این گزارش آمده است.
 
مقدمۀ کامل گزارش کمیسیون حقوق بشر دفتر تحکیم وحدت به شرح زیر است:
 
جناب آقای احمد شهید،
گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضع حقوق بشر ایران
جنبش دانشجویی در ایران همواره یکی از فعال ترین اقشار اجتماعی در پیگیری حقوق صنفی از جمله حق برابر برای تحصیل برای همه و تلاش برای رفع هر گونه تبعیض در این خصوص، جلوگیری از اخراج و بازشستگی اساتید دگراندیش در دانشگاه ها، حق تحقیق و پژوهش عملی بدون اعمال محدودیت در دانشگاه ها  و در یک کلام بسط آزادی های آکادمیک بوده است. فعالان دانشجویی همچنین به عنوان یکی از اقشاری که سال های متمادی به صورت فعال پیگیر حقوق اساسی مردم از جمله آزادی بیان، مطبوعات و اجتماعات، حق تشکیل آزاد و فعالیت احزاب، سندیکاها و تشکل های مدنی و همچنین رعایت اصول دموکراتیک در ساختار سیاسی حکومت بوده اند.
اما متاسفانه برخورد حاکمیت با دانشجویان در معدود مواردی دوستانه بوده است. همواره سعی شده است با اعمال محدودیت های مختلف جلوی فعالیت های منتقدانه جنبش دانشجویی را سد کنند که از جمله بارزترین آن ها می توان به ارعاب، محرومیت موقت یا دائم از تحصیل، تبعید به دانشگاه هایی در شهرهای دور افتاده، بازداشت، صدور و اجرای احکام سنگین حبس و شلاق و حتی حبس در تبعید اشاره کرد. تمام این موارد همه به خاطر پیگیری مسالمت آمیز و کاملا قانونی مطالباتی است که در بالا به آن اشاره شد. مطالباتی که طبق منشور حقوق بشر سازمان ملل و ملحقات آن جزء حقوق اساسی هر فرد به شمار می رود و جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان امضا کننده آن مسئول اجرای آن است.
 
دولت همچنین اقدام به تعطیلی تشکل های دانشجویی که فعالیت منتقدانه و مسالمت و بر طبق قوانین جاری کشور دارند، می کند و اعضای آن ها را با انواع و اقسام فشارها، ارعاب و اعمال محدودیت از ادامه فعالیت بازمی دارد. به عنوان نمونه یکی از تشکل های دانشجویی که عمر آن ها تقریبا دو برابر عمر نظام جمهوری اسلامی است، انجمن های اسلامی دانشجویان، که در سال های اخیر تنها تشکل های دانشجویی رسمی و منتقد حاکمیت بودند و حامیان گسترده ای در میان دانشجویان دانشگاه ها داشتند را بدون طی کردن مراحل قانونی توقیف کرده اند. این اتفاق برای اتحادیه انجمن های اسلامی (دفتر تحکیم وحدت) نیز افتاد و اعضای وقت شورای مرکزی آن به فاصله کوتاهی از غیرقانونی اعلام شدن آن به زندان افتادند و با احکام سنگین حبس مواجه شدند.
 
روسای دانشگاه ها که توسط دولت انتخاب می شوند ابزار موثر سرکوب در دانشگاه ها هستند و چند نفر از آن ها مستقیما و بلاواسطه مسئول بسیاری از موارد نقض حقوق مسلم دانشجویان و اساتید و پیگیری مصرانه این سیاست ها بوده اند. از جمله روسای دانشگاه ها که در سرکوب دانشجویان نقش بارزی داشته و دارند و به همکاری نزدیک با نهادهای امنیتی برای نقض حقوق دانشجویان مشغولند می توان به دکتر علیرضا رهایی، رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر و صدرالدین شریعتی، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی اشاره کرد. آن ها همچنین صدها نشریه دانشجویی که به انتقاد از حاکمیت از می پردازد را هم توقیف کرده اند.
 
نیروهای نظامی و نیروهای لباس شخصی وابسته به حاکمیت به این نیز اکتفا نکرده اند و بارها برای سرکوب مستقیم تظاهرات مسالمت آمیز دانشجویان به محوطه دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویان حمله کرده اند و به ضرب و شتم شدید دانشجویان، شلیک گلوله که در مواردی منجر به کشته شدن تعدادی از دانشجویان شده است، آتش زدن اتاق های خوابگاه و وسایل شخصی دانشجویان، بازداشت افراد و... پرداخته اند. این حملات به صورت مشابه و با فاصله زمانی های مختلف قبل و پس از انتخابات ریاست جمهوری اخیر انجام شد و به عنوان مثال پس از انتخابات ریاست جمهوری به دانشگاه های تهران، صنعتی اصفهان، شیراز، آزاد مشهد و... حمله شد. حاکمیت اگر چه به صورت رسمی این حملات را محکوم و قول به مجازات نظامیان و شبه نظامیان خاطی می دهد. اما همواره در دادگاه هایی که تشکیل می شوند اغلب نظامیان تبرئه و دانشجویان به سبب تحریک آن ها به احکام حبس یا جریمه نقدی محکوم می شوند.
 
دولت از جهات مختلف تلاش می کند تا آزادی های آکادمیک را زیر پا بگذارد و فضای تحصیل و تدریس در دانشگاه ها را مطابق با ایدئولوژی رسمی بسازد. دانشجویان و اساتید مجبورند برای تحصیل و تدریس در دانشگاه به کیش ادیانی که دولت آن ها را به رسمیت می شناسد دربیایند. به عنوان مثال پیروان آیین بهاییت حق تحصیل در دانشگاه ها را ندارند و در صورت فاش شدن اعتقاد افراد به بهاییت در هر مرحله ای از تحصیل در دانشگاه که باشند، اخراج می شوند.
 
همچنین دانشجویان باید پوشش اسلامی و طبق استاندارد دولت را در دانشگاه رعایت کنند، در تحقیق و پژوهش وارد خطوط قرمز حاکمیت از جمله مذهب، ایدئولوژی حاکم، نقد مقامات حکومتی، سیاست های کلی نظام و... نشوند و یا در صورت ورود به این حیطه تنها به تایید مواضع رسمی در این خصوص بپردازند. اساتید منتقد و افرادی که موارد دیکته شده از بالا را برنتابند نیز به اجبار بازنشسته یا اخراج می شوند. جمهوری اسلامی ایران حتی تلاش می کند متون و محتوای دروس را مطابق ایدئولوژی خود بسازد و اساتید و دانشجویان را مجبور می کند تنها به تدریس و آموختن این متون بپردازند.
 
در این میان دختران دانشجو به تبعیضی مضاعف دچارند. آن ها برای حضور در دانشگاه باید به پوشش سخت گیرانه تری تن بدهند. دولت به سبب نوع نگرشی که به نقش زنان در جامعه دارد با اعمال سیاست های مختلف در دانشگاه ها تبعیض های خاصی علیه زنان در خصوص ورود و تحصیل در دانشگاه ها قرار می دهد. برای پذیرش زنان در بعضی رشته ها محدودیت قائل می شود و آن ها را مجبور می کند حتی الامکان در محل سکونت اولیه خود (نزد خانواده) به تحصیل بپردازند. این گونه القا می کند که با این کار قصد تحکیم بنیان خانواده را دارد. حال آن که در ایران تعداد معدودی دانشگاه های با رتبه بالا وجود دارد و از این طریق دخترانی که استعداد و صلاحیت علمی لازم را برای تحصیل در دانشگاه بهتر دارند، از این حق محروم می شوند.
 
گزارش مطول و مفصلی که در پیش رو دارید حاصل جمع آوری تنها بخشی از نقض حقوق دانشجویان و دانشگاهیان در ایران است که در رسانه ها و وبسایت های خبری منتشر شده و جمعی از فعالان دانشجویی موفق شده اند تا حد امکان این اخبار و اطلاعات را در این مجموعه جمع آوری کنند. این گزارش همچنین مربوط به اتفاقات رخ داده از مارچ ٢٠٠٩ تاکنون است. امید است این گزارش بتواند شما را با گوشه ای از مصائب، دشواری و نقض گسترده حقوق دانشگاهیان در ایران آشنا سازد و امیدواریم تلاش ما و شما در این زمینه بتواند در نهایت به رعایت بیشتر حقوق دانشجویان و اساتید و سایر اقشار و گروه های اجتماعی در ایران منجر شود.
 
کمیسیون حقوق بشر دفتر تحکیم وحدت
 
بر اساس این گزارش، مشروح کامل بخش اول و دوم گزارش تفصیلی دفتر تحکیم در مورد نقض حقوق دانشجویان قابل دریافت و ذخیره سازی است.

Monday 16 January 2012

افزایش محدودیت ها و نگرانی از وضعیت جسمی زهرا رهنورد

زندان اختر؛ افزایش محدودیت ها و نگرانی از وضعیت جسمی زهرا رهنورد 


 در حالی که نزدیک به یک سال از زندان خانگی غیرقانونی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد می گذرد، آنان نه تنها از حداقل حقوق شهروندی خود در ملاقات و صحبت با اعضای خانواده بهره مند نیستند، بلکه ماموران اطراف «زندان اختر» برخورد بسیار نامناسبی با اقوام و نزدیکانی که برای گرفتن کوچکترین خبری به کوچه اختر می روند، دارند. 

پیش از این بعد از دیدار میرحسین موسوی و همسرش در دوم شهریور ماه با فرزندان خود که برای بار اول و آخر در خانه یکی از دختران بود و به دنبال انتقال این گفته میرحسین که آینده روشن است و ذکر این مساله که با توجه به شرایط شرکت در انتخابات بی معنی است به مدت بیش از سه ماه کلیه ارتباطات به طور صددرصد با خانواده قطع شده بود.

همچنین در هفته های اخیر به دلایلی مبهم و نگران کننده مجددا کلیه ارتباطات بسیار محدود و کم شمار باز هم بطور کامل قطع شده و ماموران از هرگونه ملاقات یا ارتباط تلفنی یا رسیدن هر خبری جلوگیری می کنند.

شایان ذکر است برخلاف اطلاعات داده شده در برخی رسانه ها تابه حال دیداری با دختران به صورت جمعی، یا درخانه پدری صورت نگرفته و همین چند ملاقات پراکنده ی انگشت شمار علاوه براینکه که در مکانی خارج از محل نگهداری این دو شخصیت بوده است، هیچ یک نتوانسته موجب آسایش و آرامش خاطر نسبی فرزندان گردد. بلکه دیدن شرایط تلخ آنها و نیز نحوه برخورد ماموران افزایش نگرانی فرزندان را به همراه داشته است.

به گزارش خبرنگار کلمه، در آخرین مورد این رفتارها، یکی از برادران سالخورده میرحسین موسوی که نزدیک به یک سال است بعد از غم از دست دادن پدرو خواهرزاده شهیدش ، در فراق برادر خود نیز است، همراه با همسرش به کوچه اختر محل زندگی برادر خود می رود تا شاید بتواند این سد بی خبری را شکسته و اطلاعی هرچند اندک از سلامت آنها بدست آورد.

ماموران مستقر در این مکان نه تنها هیچ همراهی و همکاری با این برادر نگران نکردند بلکه با برخوردی زننده و تمسخر آمیز از آنان می خواهند که دیگر به این مکان مراجعه نکنند و به خانه خود رفته استراحت نمایند!

زندانبانان با ابراز بی اطلاعی از میرحسین موسوی گفته اند که کسی اینجا نیست و در برابر اصرار برادر میرحسین ادعا کرده اند که کسی میرحسین موسوی یا زهرا رهنورد را نمی شناسد! و افرادی به این اسم در اینجا نیستند. این ادعا که ما اینجا میرحسین موسوی نداریم یا کسی به این اسم نمی شناسیم اخیر بارها تکرار شده و نگرانی بسیار جدی در مورد محل نگهداری این دو همراه مظلوم و مقاوم جنبش سبز ایجاد کرده است.

این برادر سالخورده که در روزهای گذشته به شدت نگران و مضطرب وضعیت برادر خود شده برای فرونشاندن اضطرابی که در کل خانواده از بی خبری از برادر و همسر برادرش وجود دارد به زندان بن بست اختر مراجعه کرده بود. بردار میرحسین موسوی ناباورانه و متاثر از این رفتار غیرانسانی و غیراخلاقی بدون اینکه موفق شود اطلاعی از عزیز در بند خود بدست آورد، باز می گردد.

این رفتار بی ادبانه و خشن در حالی صورت می گیرد که میرحسین موسوی و زهرا رهنورد حتی از حق ملاقات مطابق روال زندانیان عادی یا تماس تلفنی با اعضای خانواده خود نیز محروم شده اند و معدود ملاقاتهای بسیار کوتاه و نامنظمی هم که تاکنون صورت گرفته، در چند ماه گذشته رفته رفته محدودتر و امنیتی تر شده، تاحدی که هفته های اخیر حتی با هرگونه خبرگیری ساده نیز مخالفت می شود.

این وضعیت بد در کنار خبرپراکنی های مغرضانه ی رسانه های حکومتی و امنیتی، اتهامها و توهین های مکرر و ابهام در نیت آنان در راستای پخش اینگونه خبرها و نیز در کنار کاهش وزن مشهود خانم رهنورد ، لرزش دست و حالت رنجور او در بعضی دیدارها، خانواده را دچار بهت و نگرانی جدی در مورد سلامت غذایی و خطرات دارویی آنها یاتهیه سناریویی بدخواهانه درمورد آنان کرده است.


اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
کلمه

Sunday 8 January 2012

ما جنگ نمي خواهيم
به تعقیب و آزار مادران داغدار و دادخواه پایان دهید
پروین مخترع و ژیلا کرم زاده مکوندی را ازاد کنید
حامیان "مادران پارک لاله (عزادار ایران)" در لندن، این هفته جهت همبستگی با مادراني كه خواهان صلح اند مادراني كه هنوز گیسوانشان بوی باروت می دهد. مادراني كه داغ و درد فرزندانشان را برسينه دارند و مادراني كه بي قرار فرزند دربندشان هستند مادراني كه هنوز داغدار عزیزان جانباخته شان و تیماردار معلولین و جانبازان به جامانده از جنگ هشت‌ساله میان عراق و ایران هستند، با جنگ و جنگ افروزي مخالفند و مي گويند ما جنگ نمي خواهيم.
حامیان "مادران پارک لاله شنبه هفتم ماه ژانويه سال 2012 ساعت دو تا سه بعد از ظهر در کنار یک گروه بزرگ صلح انگلیسی که دیگر انها خواستار ازادی زندانیان گوانتانامو بودنمد، در میدان ترافالگار لندن تجمع نمودند. آنها لحظاتی در چند ما در کنارهم و یک صدا خواستار صلح در جهان شدند
 حامیان "مادران پارک لاله (عزادار ایران)" در لندن با دادن اطلاعیه به مردم و و در دست داشتن پلاکات هایی به برقراری صلح در ایران تاکید نمودند  که:
ما حاميان مادران پارك لاله ويراني و تلخي جنگ هشت ساله، بر سرزمين مان را تجربه كرده ايم و هنوز تجاوز به زنان و آوارگي كودكان و مرگ جوانان را فراموش نكرده ايم. ما كه هنوز تصاوير ويرانگر بمباران شيميايي حلبچه ... در ذهن و خاطرمان نقش بسته است، به جنگ نه مي گوييم
آنها مي گويند براي دستیابی به حقوق بشر و حقوق شهروندی و آزادي دموکراسی؛ و براي آنكه بتوانيم صدايمان را بهتر به گوش جهانيان برسانيم خواهان صلح هستيم وبار دیگر مصرانه بر خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید مي کنیم
برای دستیابی به مطالبات مان:آزادی همه زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و سه سال گذشته در ایران مي گوئيم ما جنگ نمي خواهيم
و به خواست فوریما این است که :
به تعقیب و آزار مادران داغدار و دادخواه پایان دهید و و پروین مخترع و ژیلا کرم زاده مکوندی را ازاد کنید 

حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان
شنبه هفتم ماه ژانويه سال 2012
http://supportersmourningmothersiranuk.blogspot.com/
Find us on Face book: mothers mourning

Thursday 5 January 2012

امنیت ملی را چه کسانی به خطر می اندازند ؟مادران یا حاکمان؟

مادران پارک لاله و حامیان در داخل و خارج از کشور

امنیت ملی را چه کسانی به خطر می اندازند ؟مادران یا حاکمان؟

پنجشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۰ - ۰۵ ژانويه ۲۰۱۲

madaran-pl-s.jpg
اقلیت حاکم بر ایران، روز به روز حلقه فشار و سرکوب را بر گروهها، سازمانها، احزاب، فعالان اجتماعی و حتا مردم عادی تنگتر و تنگتر کرده و دیکتاتوری و استبداد خود را به شکلی وحشیانه تر اعمال میکند.

در حالی که مردم حق نفس کشیدن ندارند و بسیاری از آزادی خواهان تنها به جرم حق طلبي ، زندانی، مفقود، مجروح و کشته می شوند و خانواده هايشان حق هیچ گونه شکایت و پیگیری واقعی را ندارند.

در حالی که شکنجه گران و قاتلان، آزادانه به جنایتهای خود ادامه میدهند، زنان و مادرانی که برای رسیدن به حداقل حقوق انسانی و اجتماعی خود و یا برای دفاع از حقوق قانونی خود و فرزندانشان حاضر به سکوت نشده اند، بارها مورد آزار و تهدید قرار می گیرند؛ یا به اتهام اقدام علیه امنیت ملی، مورد محاکمه قرار گرفته و با اتهامات بي اساس و مجازات های سنگین در بیدادگاه ها مجرم قلمداد می شوند؛ هم اکنون نیز دو نفر از آنان در زندان به سر می برند.

ژیلا مهدویان مادر حسام ترمسی به جرم دادخواهی از وضعیت فرزندش و همدردی با مادران عزادار به پنج سال زندان، سه سال تعزیزی و دو سال تعلیقی و دخترش مریم نجفی نیز به دو سال حبس، یک سال و نیم تعلیقی و شش ماه تعزیری محکوم شده است. حسام پسرش، جوانی است که برای همراهی با جنبش سبز در سال ١٣٨٨ یک سال زندان را تحمل کرد و پس از آزادی با وضعیتی مشکوک بیمار شد و هنوز هیچ کس نمی داند که علت بیماری او پس از آزادی از زندان چه بوده است.

ژیلا کرم زاده مکوندی ، شاعر و از حامیان مادران عزادار، به جرم همدردی و سرودن شعر برای مادران و جان باختگان به چهار سال حبس، دو سال تعزیزی و دو سال تعلیقی محکوم شده و در تاریخ ٦ دی ماه برای اجرای حکم ، بازداشت و روانه زندان شده است.

لیلا سیف اللهی، پزشک و از حامیان مادران عزادار، نیز به چهار سال حبس، دو سال تعزیزی و دو سال تعلیقی محکوم شده است.

اکرم نقابی، مادر سعید زینالی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به مدت دو ماه زندانی شده و محاکمه شده است. سعید دانشجویی بود که در ٢٣ تیر ١٣٧٨ مقابل چشمان خانواده اش در منزل بازداشت و ربوده شد و تا به حال هیچ مقام مسئولی پاسخی مبنی بر زنده بودن یا کشته شدن او نداده است.

پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی به جرم پیگیری وضعیت فرزندش به ٢٣ ماه حبس تعزیری محکوم و زندانی شده است. کوهیار دانشجو و فعال حقوق بشر است که هم اکنون در زندان به سر می برد.

منصوره بهکیش، از خانوادههای جان باختهگان دهه ٦٠ است که شش تن از خانواده اش کشته شده اند. او نيز به جرم دادخواهی و همدردی با مادران عزادار و حضور در خاوران و بهشت زهرا، بارها احضار و مورد اذیت و آزار قرار گرفته است و در آخرین بازداشت یک ماه را در حبس گذرانده است و نهايتا در ٤ دی ماه ، توسط قاضی صلواتی محاکمه و در انتظار حکم نهائي است.

نادر احسنی، یکی دیگر از حامیان مادران پارک لاله، پس از تحمل یک سال زندان و پس از آزادی، دوباره به دادگاه احضار و به دو سال حبس تعزیری محکوم شده است.

همچنین تعدادی دیگر از مادران و خانواده های جان باختگان و حامیان ، بارها احضار، بازداشت و محاکمه شده و در وضعیتی بلاتکلیف بسر می برند و تعدادی دیگر از آنها نیز بارها مورد بازخواست قرار گرفته یا تهدید شده اند.

هم چنين خانم "فاطمه الوندی" مادر مهدی محمودیان، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج نيز ١٣ دي ماه، توسط ماموران امنیتی بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفته و سپس آزاد شده است. نامبرده طی دو سال گذشته بارها از طریق دادستانی پیگیر مرخصی استعلاجی برای فرزند بیمارش بوده است.

مي پرسيم : کدامیک ازخواسته ها و حرکت های مادران و حامیان، غیرقانونی بوده که امنیت ملی کشور به خطر افتاده است؟
جز اینکه پیگیری وضعیت فرزند در هر دین و آیین و قانونی، حق هر مادری و همراهی و حمایت از مادران، وظيفه ي تک تک فرزندان جامعه جهانی است.

حاکمان، امنیت ملی را امنیت اوباش، قاتلان و شکنجه گران می دانند و به همین دلیل این چنین از حرکت مادران به وحشت افتاده اند و به اشکال مختلف آنها را مورد اذیت و آزار قرار می دهند.

ما مادران پارک لاله و حامیان در سرتاسر دنیا، ضمن پافشاری برسه خواسته اصلی خود مبنی بر آزادی تمامی زندانيان سیاسی – عقیدتی، لغو مجازات اعدام و محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان کشتارهای سی و سه سال گذشته؛ از مردم آزادیخواه و نهادهای حقوق بشری می خواهیم برای آزادی پروین مخترع و ژیلا کرم زاده مکوندی و توقف فشار بر مادران دادخواه و حامیانشان در ایران، ما را همراهی و طنین صدای ما را رساتر کنند.

مادران پارک لاله و حامیان در داخل و خارج از کشور